Bókin er um fyrstu niðursetufólkini á Oyrarbakka. Søgan hjá hesi lítlu bygdini er livandi og hendingarrík. Fólk komu ymsastaðni frá og kundu keypa sær eina trøð at velta og at byggja sær hús á. tað var høgligt og gott at búgva á Oyrabakka, men lívið hevði tó sínar avbjóðingar.

í Bókini siga avvarandi millum annað frá, tá ið Nólsoyggin,  Verdanadi, Njarðlingur og ein grindabátur við tveimum ungum dreingjum gingu burtur. Eisini raktu tuberklar fleiri familjur og krígstíðin hevði sína ávirkan. Vit hoyra um sjólívið og tað megnar arbeiði, sum kvinnurnar gjørdu, bæði úti og heima.
Umframt hetta verður sagt frá arbeiði, vegagerð, fyrstu bilunum og samferðslu á sjógvi og landi.
hetta var eitt fólk, sum við áræði og treysti, frá at sseta spakan í og velta upp úr nýggjum, legði lunnar undir eitt got og lívligt stað.